De ochtend lacht en jij kreunt drie koppen terug onder de warme zachte dons.
Na bijna een jaar niet naar school is dit vergelijkbaar met een eerste schooldag.
Maar je wil niet.
Nog niet.
Nu niet.
Straks niet.
Later niet.
Eigenlijk nooit.
Hoe zit het leven ook alweer in elkaar ?
Ik open de kobalt blauwe gordijnen en geef de ochtendlucht kansen om je alsnog uit bed te krijgen.
Het lukt nog ook.
Je slentert de badkamer in en kruipt onder warme douchestralen.
Het regent rondom jou maar het voelt goed.
Waarom zou je deze regenbui dan verlaten ?
De tijd gromt omdat het moet.
Arme jij.
Arme ik.
We willen geen van beiden het ongewisse tegemoet.
Maar het leven trekt en duwt.
Er is geen weg terug.
Mama
4 opmerkingen:
Een zeer prettige manier van schrijven, die me van het begin tot het einde meesleurde.
Ja, ik heb dit heel erg graag gelezen!!
Dit zijn rakende woorden ..intens voelende...
Liefs van mij
Ik voel jou inner. Een niet te beschrijven gevoel van onzekerheid.
Intens verwoord.
Knufliefs,
--hiljaa--
Voortgang struikelend ontwikkelen; ik doe niets anders.
Goed geschreven.
Een reactie posten