Tunnel naar nergens ...

je kruipt door gaten van tijd
alles is niets
en niets lost op
in luchtledigheid

tunnel naar nergens ...

je weet niet waar je zoeken moet
ogen spreken over
eenzaamheid
een doolhof
verloren zicht op zee

ik hou je hart
warm vast


Margo

Reactie van Chris

www.chrisroodhooft.be


hey Margo,
je hebt het moeilijk hé, als je zin hebt ...
Chris



tussen
bos en
wei

ligt goudgeel
het
zandweggetje


teneinde
staat ons poort
wijd open

Magali

Gisteren is hier een bom(meke) ontploft !
Nee, niet letterlijk ... maar de brokken zijn misschien al even groot.
En ik weet het wel, ook brokken zijn te lijmen ... maar toch.
Ik had hier zo graag een positief bericht willen plaatsen maar het lukt me niet.
Ik voel me leeggezogen, ik ben moe en ik zie het niet meer zitten ...
Ik krijg geen rust in mijn hoofd. Alles gonst maar door elkaar. Een afspraak hier, een afspraak daar. Gesprekken her en der en ik heb het gevoel dat ik geen stap verder kom.
Nee, het is niet alleen Vincent.
Er is ook nog een grotere broer en een jongere zus. Ook zij vragen de nodige aandacht.
Het jongere zusje heeft het op dit ogenblik bijzonder moeilijk op school. En juist dat bezorgt mij een paniekgevoel. Ze zit nu in haar eerste jaar middelbaar en ze doet het, schijnbaar, goed ... maar schijn bedriegt.

Gisteren ontplofte dus haar bommeke. Boem !
Ze is bang en onzeker.
Voelt zich niet goed in haar vel.
Begrijpt niet altijd wat de leerkrachten van haar verwachten.
En ze doet ontzettend haar best om er bij te horen.
Dat vreet energie ... !
Ze is doodmoe wanneer ze uit school komt.
Huiswerk is er dan teveel aan.
Bovendien is ze zo perfectionistisch dat een taak niet maken totaal uitgesloten is. Zelfs al zou ze daar de toelating van een leerkracht voor hebben.
Ze wil van niemand hulp aanvaarden. Ze wil liever niet met haar probleem te koop lopen. GON-begleiding is er wél maar die benut ze eigenlijk amper.

Gisteren was haar emmertje vol en wat vol is loopt over.
Dan komen er tranen die niemand kan begrijpen, zegt ze.
Ik heb met haar te doen.
De wereld is soms moeilijk !
Zeker als je bijna 13 bent (en Asperger hebt).

Margo

Breek de code ...

Ik dacht jouw wereld
te betreden
in diepte van ogen
achter blauwe irissen
liggen zeeën van tijd

niets of niemand
kan jouw code kraken
verder dan -tien vijf
negentien negen één-
gaat mijn denken niet

toch staat die dag
in mijn hart gegrift
we kenden elkaar al lang
nog voor het ochtendlicht
werd geboren


Margo

Ruimtevaarder

http://www.kommilfoo.be/


meester frank,
ik kom waarschijnlijk morgen niet naar school
en ook overmorgen zal wat moeilijk zijn
en evenmin de week die komt,
ja zelfs de maand die volgt
de kans dat ik nog ooit verschijn is eigenlijk klein
't is niet omdat, meester frank, u mij zo vaak straft
en mij één keer zelfs domkop heeft genoemd
nee, 't is alleen iets hier vanbinnen,
't heeft geen zin dat ik ontken
meester frank, ik voel... dat ik een ruimtevaarder ben...

zeg nu zelf, meester frank, wat ben je in 't heelal
met de tafels van vermenigvuldiging
ook schoonschrift, blokfluitspelen, woorden met dt
dat snapt u toch, dat heeft op mars geen zin
't is dus zeker niet, meester frank, omdat u mij zo vaak straft
en mij voor de hele klas domkop heeft genoemd
nee 'k moet planeten gaan ontdekken,
in de hoop dat daar iets leeft
meester frank, 't is de plicht, die elke ruimtevaarder heeft

doe de groeten, meester frank, aan de rest van de klas
en zeg dat ik hen nooit vergeten zal
geef mijn vulpen aan kleine peter van de laatste bank
hij blijft m'n vriend al woon ik dan in 't heelal
zo, meester frank alles is zowat gezegd
vaarwel, en dat het u nog goed mag gaan
en wat die kleinigheid betreft dat u een domkop in mij ziet
meester frank, dat deert een ruimtevaarder niet

oh, en voor ik het vergeet, Linda van slagerij Van Gool
komt waarschijnlijk ook niet meer naar school


(c) Tekst: Raf & Mich / Muziek: Raf

Reactie van Annemie

http://www.ikleefverder.be/index1024.html

Hallo, dag Margo,


'k Heb al eventjes een bezoekje gebracht aan jullie blog,
zo mooi verwoord, zo gevoelig.
Een geluk voor Vincent dat hij zich op die manier zo goed kan uiten.
Ik ben er zeker van dat het goed komt met Vincent. Het is allemaal zo herkenbaar en ik vind dat je als mama fantastisch bezig bent. Dat kan je niemand verbeteren.
Sterkte en blijf ervoor gaan.


Groetjes,
Annemie

Reactie van Annemie

www.ikleefverder.be

Hallo vincent,

k ben zelf ook moeder van zoekende kinderen, en weet uit ervaring dat de puberteit de ellendigste tijd is uit je leven, zoekend, onwetend bang, vragend, maar probeer structuur in je leven te krijgen op jouw manier en op jouw maat want iedere mens heeft dit nodig om een beetje te functioneren, en ik ben ervan overtuigd als je zoekt, je wel je weg zult vinden.

Je hebt geen hoogdravende dingen nodig om gelukkig te zijn.

Doe verder; probeer op jouw manier de draad op te nemen.

Wees niet apatisch. Je zult, hoedanook, je weg vinden, niet morgen, niet overmorgen, maar na verloop van tijd misschien.

Zo is het mijn zoon ook gegaan.

Vele groeten, sterkte en hou vol !

Annemie

Grote kleine man ...

Vincent glijdt terug naar af …
Hij heeft een hekel aan structuur, regeltjes en voorschriften …
Anderzijds loopt het fout wanneer hij weer de vrije hand krijgt.
Hij heeft geen dag-, noch nachtritme.
"Komaan kerel", denk ik dan, "laat je niet wegzakken in die chaotische wereld waar je niet alleen uitkomt. Reik ons de hand ..."

Je wereld is klein maar daar heb je blijkbaar geen moeite mee.
Of toch ?

Hoe jij je diep vanbinnen voelt weet niemand.

Wanneer je broer terug richting Antwerpen vertrekt om naar zijn kot te gaan, vind je dat jammer.

Hij is immers de link naar buiten.

En de rest ? ... De rest kan je blijkbaar gestolen worden.

Nee, je bent geen rebel ... zeker niet !
Je deint rustig verder in je eigen wereldje.
Of dat dan zo fout is ?
Ach, Vincent, ik weet het niet … feit is dat de wereld nu eenmaal anders in elkaar zit.
Wanneer je de vaardigheden mist om hierin staande te blijven, verzuip je vroeg of laat.

Het is niet eerlijk, ik weet het.

Niet dat je klaagt.

Jouw wereld is veilig maar niet groter dan drie op vier.
Je komt nauwelijks je kamer nog uit.
Hoe moet dit verder ?

Margo

Meeuw

Dagen zwalken over een pad van onrust

onmogelijkheden die gonzen

in een hoofd tollend van waanzin

je wereld is drie op vier

iets groter misschien

meer ademruimte versmacht je ziel

er valt niet uit jezelf te breken

puin zou zich enkel maar

vermenigvuldigen als

een gulzige parasiet

kijk, daar vliegt een meeuw voorbij

een glimp van een wereld

die niet de jouwe is

Margo