donderdag 2 oktober 2008

Mirakelmens


de randen van mijn hart
rafelen verdriet
hier en daar een scheurtje
het doet soms pijn

geen droefheid om verloren liefde
geen traan om een gemiste kans
alles heeft zijn tijd
het komen en het gaan

ik treur om het niet begrijpen
het niet doorgronden
van wat er leeft
in eigen vlees en bloed

ik wil zo graag
een drager zijn
een bruggenbouwer
een mirakelmens

maar ‘k kan alleen maar
moeder zijn



Margo

11 opmerkingen:

Anoniem zei

OOOOOOOOOhhhhh heeerlijk!

ik wou dat ik mens was...dat zou me al verbazen

heel erg lief geschreven,
kus van nino.

Anoniem zei

jij bent bijzonder
in je eigen waarde
wie jou kent weet dat

liefs

Anoniem zei

Ik vind jou als mens héél bijzonder Innerke, zoals ook dit warme mooie schrijven.
liefs cbr

Anoniem zei

zo bijzonder is iedere moeder ,heel mooi verwoord ,je bent een prachtmens

Anoniem zei

alsof dat niks is...moederzijn, dat houdt toch alles in .
Liefde geefster, troostster, in je armenwiegster, draagster, als jij geen bruggennbouwster bent Inner...Inner toch, moeke zijn een liefdesfuctie, je hebt het in je vingers van je haren tot in de worteltjes van je tenen
lieve groet Cobie
kuzzz

Anoniem zei

het besef dat je alles voor de kinderen wil zijn ,maakt je een echte moeder
prachtig betoog ,klaas

Anoniem zei

Dit raakt me als vader zijnde!

grts jan

Anoniem zei

Alleen maar moeder zijn .... wacht de tijd en alles valt op zijn plaats .. geduld is het zaad der voldoening ..echt [ en wat zijn nou een paar jaren in de eeuwigheid..

laifs elze

Anoniem zei

Je bent juist zo immens belangrijk
jij bent dé moeder, basis van alle toekomst

geduld, geduld

Unknown zei

Margo,
ik vind dit jouw prachtigste gedicht denk ik....
liefs,
chris x

Anoniem zei

Jouw geidchten blijven me verbazen...


grt Titia