Ik kom de laatste tijd amper toe aan schrijven.
Ik vind de woorden gewoon niet.
Soms gebeuren er dingen die me intens gelukkig maken.
Maar evenzeer gebeuren er dingen die me diep triest maken.
En ik kan er geen woorden aan geven.
Sluit me af en zoek de schuld bij mezelf.
Weet niet goed hoe ik er mee moet omgaan.
Ben ik te veeleisend ?
Of ben ik te soft ?
Ben ik teveel een gevoelsmens en moet ik harder worden voor mezelf ?
Ik wou dat ik het antwoord wist.
Het enige dat ik nu wil en kan doen is mezelf terugtrekken en wachten tot de lucht weer wat opklaart.
Morgen is er een nieuwe dag met hopelijk een ander gevoel.
Het leven is niet enkel en alleen maar slecht …
maar vandaag even wel !
Ik vind de woorden gewoon niet.
Soms gebeuren er dingen die me intens gelukkig maken.
Maar evenzeer gebeuren er dingen die me diep triest maken.
En ik kan er geen woorden aan geven.
Sluit me af en zoek de schuld bij mezelf.
Weet niet goed hoe ik er mee moet omgaan.
Ben ik te veeleisend ?
Of ben ik te soft ?
Ben ik teveel een gevoelsmens en moet ik harder worden voor mezelf ?
Ik wou dat ik het antwoord wist.
Het enige dat ik nu wil en kan doen is mezelf terugtrekken en wachten tot de lucht weer wat opklaart.
Morgen is er een nieuwe dag met hopelijk een ander gevoel.
Het leven is niet enkel en alleen maar slecht …
maar vandaag even wel !
.
.
Margo
1 opmerking:
Hoi Margo,
Ik kom toevallig je dagboek tegen. Ongelooflijk hoe ik me soms voel zoals jij beschrijft. Ik heb een zoon van 12,5 jaar met ASS, angst -en concentratiestoornissen. Soms overvallen de machteloosheid, de paniekaanvallen je zo dat het voelt alsof iemand je gewoon de adem afsnijdt. Je tracht te roepen om hulp, maar niemand lijkt je te horen. Zoektochten, het heen -en weerlopen tussen hulpverleners, doktrs, ziekenhuizen ... Het maakt je soms zo moe. Maar toch doe je verder. Telkens raap je jezelf weer op.... Ik kom zeker regelmatig eens lezen.
Veel goede moed !!
Een reactie posten