maandag 18 februari 2008

Zomaar een reactie ...



Met pijn in het hart las ik over de problemen met Vincent.
Hopelijk komt er een goede oplossing uit de bus en valt alles toch nog terug in plooi.
Weet je wat het zo moeilijk maakt ? Het vechten en blijven vechten voor een menswaardig bestaan van “onze“ kinderen.
Ze worstelen zo met de wereld en met zichzelf.
Wat meer begrip zou hier wel op zijn plaats zijn …

De meerderheid kan of wil hen niet begrijpen. Er wordt niet de minste inspanning gedaan om ook maar iets een ietsepietsie aan te passen want dat is teveel gevraagd. Zoals op school bij mijn dochtertje (auti-werking). Ze blijven maar met de eindtermen zwaaien. Nochtans zijn ze zeer professioneel bezig zeggen ze !
Maar waar komt het hier erop neer ?

Ze bekijken de kinderen niet persoonlijk zoals het zou moeten en ze zoeken niet naar de juiste mogelijkheden en zo worden onze kinderen niet voldoende gemotiveerd .

Wat ik al ondervonden heb: ze mogen nog zoveel cursussen geven als het hart van de begeleiders niet klop voor “hen“ en als je niet gebeten raakt door autisme dan lukt het nooit .

En wij ,wij zijn zo machteloos …


Geen opmerkingen: