zondag 17 februari 2008

Vertrouwen ...



ik blijf nog even, zegt jouw vertrouwde stem
en mijn hart maakt een sprongetje
ik denk, daar houd ik je aan
en woel door verwarde haren

je stem klinkt als muziek
zoals toen jouw eerste schreeuw
kinderlijke wijsheid
uit een gouden hart
blijf zolang je wil, wens ik
en laat je dankbaar los

dan ga ik maar, mam, zegt hij
ik bel nog wel

geduldig blijf ik wachten



Margo

6 opmerkingen:

Anoniem zei

ooooooooooo, zo ontroerend... zoveel moederliefde... zoveel respect! Het gedicht vindt misschien niet de juiste vorm, maar het kan me zo enorm bekoren.

Anoniem zei

ik voel het gevoel hier anders wel tintelen zenne:o foert aan de vorm dus :-d

Anoniem zei

ik zou niet weten wat je hier nog aan moet veranderen, ik zou het zo niet eens kunnen neerzetten ..

prachtig gewoon, adembenemend ..

Anoniem zei

Toch wel knap hoor, zeker de inhoud. Qua stijl zou ik het einde wat herwerken maar ik ben natuurlijk niet innerchild. Maar dat gevoel van moeten loslaten en toch willen koesteren, komt heel goed naar voren.

Anoniem zei

de ene laatste strofe vindt ik door zijn eenvoud zo sterk

ok zal ik dan is een poging wagen (gewoon omdat de drang te groot is)en je het zo lief vraagt (hoewel ik dit eigenlijk niet zo nou ja)


ik blijf nog even
zegt jouw vertrouwde stem

mijn hart maakt een sprongetje
ik denk, daar houd ik je aan
en woel door verwarde haren

je stem klinkt als muziek
zoals toen jouw eerste schreeuw
kinderlijke wijsheid
uit een gouden hart

blijf zolang je wil, wens ik
en laat je dankbaar los

dan ga ik maar, mam, zegt hij
ik bel nog wel

geduldig blijf ik wachten …


bijlage: het woordje 'en' heb ik uit de 2e regel gehaald en bij de laatste regel heb ik drie puntjes toegevoeg (kon dit niet laten)

trouwens al die positieve reacties komen omdat het een mooi werkje is, maar om het sterker te maken is de vorm ook belangrijk en daar zit slechts jouw twijfel over dit werkje voor de rest is het puik neergepend.

groetjes Layout Buro Dalton

p.s. de rekning komt later, postkoets was overvallen

Anoniem zei

Ik heb het toen al met ontroering gelezen. Ik noem jou schrijven in mijn hart: verwarde kinderen...
De kleur blauw kan ik ook hier vinden ? Ik ga dit vaker eens lezen als dat mag. me er meer in verdiepen

Liefs Fairouz