Feiten ...

Even geen gevoel vandaag ...

enkel feiten !

Krokusvakantie !

Een midweekje Sunparks gepland met Magali.

Zus Nancy had ik meegevraagd ... kwestie van op tijd en stond weg te kunnen om de jongens te gaan bezoeken in het ziekenhuis.

Al maar goed dat ik dat gedaan heb.

Dinsdag ... noodoproep van L.

Hij wil niet meer, hij kan niet meer ... hij wil weg !

Ik stap in mijn auto en rijd richting Zoersel om daar een totaal ontredderde zoon aan te treffen. De psychiater is een weekje met vakantie en de plaatsvervanger is niet direct bereikbaar. De verpleging haalt de schouders op. Voor hen is dit natuurlijk dagelijkse kost.

En telkens horen we hetzelfde liedje: wanneer de patiënt zelf niet mee wil werken kunnen we maar weinig doen. Tuurlijk kan ik ze niet helemaal ongelijk geven. Maar wat nu ?

Wij naar huis met L.

Bijna heel de nacht met L. gepraat over 'alles' en 'niets'. Over leven en dood. Over begraven of cremeren. Over de zin van dit leven. Over leven na dit leven. Over twintig jaar pijn en leven tegen je zin. Dood is dood. En dat wil hij het liefste zijn.

Dat zijn de feiten. Heb ik die te respecteren vraag ik me dan af ?

Eerlijk gezegd weet ik het niet meer. Mag je iemand dwingen om tegen zijn of haar zin in te leven ?

Wie me raad en/of advies kan geven ... GRAAG ... want ik weet het even niet meer !

Margo