Alles heeft zijn tijd ...

alles heeft zijn tijd

het liefhebben

en de herinnering

nu de dagen lengen

verzacht herkenning

stilte in mij

begrip sijpelt binnen

mijn god, daar heb ik

jaren over gedaan

rust schept

vertrouwen

in een toekomst

Margo

.

.

.

Contact !

"Mensen denken dat mensen met autisme geen sociaal contact hebben omdat ze soms dagenlang alleen willen zijn,
maar wij denken en herdenken en herbeleven misschien wel honderd keer bepaalde ontmoetingen.
We herbeleven ze met volle emotionele intentie.

Dat IS contact !"


Magadalena Didiankar

Geluk ...

ik dacht
dat dit geluk
nooit zou overgaan

‘Je moet het koesteren’
zei de een,
‘Je moet het loslaten’
zei de ander

ik ging zitten
en leunde tegen mijn hart


Margo
.
.
.

Canet Plage

nu het afscheid nadert

slikt ze haar tranen in

dertien is ze

en voor het eerst alleen

richting Frankrijk

tien dagen te lang

ze lacht een stille lach

hand op glas

een bus vol pubers

rijdt richting zelfstandigheid

dag kind van me

ik mis je nu al

Margo

.

.

De mensen en God

De mens met autisme en de schizofrene mens zaten samen met de mens die een winkel had beroofd en de mens met de anders gekleurde huid te keuvelen met de god die als mens tussen de mensen kwam.
Het was oergezellig met wijn en knuffeldekentjes en weemoed om de mens die zijn kind verloor en ze waren het er allemaal over eens:
'Life sucks!' en is toch de moeite waard.

De mens die ook medium was toonde het kristal en alle mensen kenden de eenheid.
De hele nacht zongen ze, beminden elkaar, vertelden verhalen en wisten.

'Shit!' zei de mens 'de Zon is daar!'

'Verdomme' zei de ander 'Haast je! Maak je klaar!'
'TAAL is op komst en Orde is daar!'

Oef!
Ze haalden het net.
Alles werd netjes terug op de plaats gezet en net op tijd zat de autist in zijn isolement,
de crimineel in zijn cel,
de zwarte in Afrika,
de moeder in de hel,
en de manisch depressieve deed alsof ze arts was.

'Kinderen!' riep God verschrikt 'DAT was nooit de bedoeling van de Toren van Babel!
In eer en geweten, geloof me, ik dacht dat jullie beter zouden begrijpen.'


Met dank aan Magdalena
.
http://www.writehistory.be/index.php?p=auteur&id=Magdalena
.

Prinsjes en prinsesjes ...

Eigenlijk vind je ze overal maar je moet ze wel willen zien.

Vanmiddag had ik de eer een prinsesje te mogen ontmoeten.
Ook al waren haar blonde haartjes niet voorzien van een gouden kroontje, haar oogjes schitterende als twee zeldzame diamantjes.

Haar naam is Maud, ze is prinses en ze praat honderduit.

Of ik met haar tekenen wil, vraagt ze me en ze houdt daarbij haar hoofd een beetje schuin alsof ze zo het antwoord van mijn gezicht kan aflezen.

"Ik teken eerst iets en jij tekent mij dan na, goed ?"

Ja, dat wil ik wel.

Ik voel me zelfs een beetje vereert om met een prinsesje te mogen tekenen.
Geef toe, zoiets overkomt je niet elke dag !
Ze kiest zorgvuldig een kleur uit haar toverdoos en tekent een kasteel met grote ophaalbrug.
In het midden van de brug plaatst ze een grote deurknop.
Het lijkt wel een bolle buik met navel.
Een zwangere ophaalbrug.
Alsof al haar geheimen zich achter deze warme poort bevinden.

Links en rechts tekent ze blauwe raampjes met roze gordijntjes.
Wat had je anders gedacht ?
Roze is de kleur bij uitstek voor prinsesjes.Naast het kasteel staat een schommel want prinsesjes schommelen graag. Ze tekent er twee.
Misschien voor de lieve prins die ze later ontmoeten zal.

Op de toren van het kasteel tekent ze een paarse vlag die naast een blauwe wolk staat te wapperen.
Dit is onmiskenbaar haar kasteel.
Ik zie het aan de 'M' van Maud.

Die letter heeft ze er eigenhandig opgeschreven. Het kostte haar moeite want het topje van haar tong piepte tussen haar rozige lipjes door.

Een erg knappe prestatie voor een prinsesje van nog maar vijf jaar.

Ondertussen speelt prins Miel buiten in de tuin.
Het 'weggeltje' naar zijn prinsendom is wankel.
Enkel koene ridders durven deze weg over houten balken te betreden.

Maar achtjarige prinsjes hebben daar geen enkele moeite mee.

Met twee grote aktetassen vol kleine maar o, zo belangrijke schatten vereffent hij het pad voor ons.

En daar, tussen duizenden grassprietjes, bevindt zich zijn koninkrijk gemaakt van oude lakens, stokken en wasknijpers.
Hij is de koning te rijk ook al is hij nog maar prins.

Hier is het goed. Hier is het veilig.

Hier nestelt hij zich in zijn dromen.

En ik ?

Ik hou van prinsjes en prinsesjes …

.

.

.

Margo

.

(geschreven na een bezoekje aan een vriendin ... haar twee kleinkinderen logeerden enkele dagen bij haar ...)