er valt een wereld uit mijn oog
hij rolt zomaar op mijn wang
wanneer hij langs mijn mondhoek kruipt
lik ik hem snel naar binnen
de wereld ligt nu op mijn maag
te groot, te log en veel te zwaar
ik slik en slik maar ’t wil eruit
de aarde maakt een vreemd geluid
plots hoor ik stemmen in mijn buik
de mensheid maakt zichzelf half dood
ik zoek de zin van dit bestaan
kan soms de wereld amper aan
hij rolt zomaar op mijn wang
wanneer hij langs mijn mondhoek kruipt
lik ik hem snel naar binnen
de wereld ligt nu op mijn maag
te groot, te log en veel te zwaar
ik slik en slik maar ’t wil eruit
de aarde maakt een vreemd geluid
plots hoor ik stemmen in mijn buik
de mensheid maakt zichzelf half dood
ik zoek de zin van dit bestaan
kan soms de wereld amper aan
Margo
5 opmerkingen:
PRACHTIG Innerchild!!!!
weet je, echt, ik gooi het hier in het midden....
zo voel ik me regelmatig. vooral als ik het leed
zie bij anderen, van heel dichtbij tot heel ver af.
mijn eigen vorm van geestelijke en emotionele
reiniging helpt me gelukkig hierbij om de zin
van mijn bestaan voortdurend te zien, gelukkig!
prachtig geschreven!
xx
Jamal
Het is onmogelijk om je het leed van de ganse wereld aan te trekken, daar ga je aan kapot. Ik probeer het ook minder te doen en soms eerst naar mezelf te zien, maar de aard van het beestje verander je niet...
Na een jaar rondgetrokken te hebben in Azië, vraag ik me soms af waar de mensen hier in het rijke westen zich zorgen om maken.
Een pareltje van een gedicht!
Wendy x
en dan alles loslaten op de wc inner.. en doortrekken wat overbodig is...
Niemand kan het leed van de gehele wereld dragen.
Mooie inhoud!
een robijnzachte knuffel, sproet ;-)
Prachtig Margo!! hier ligt zoveel leed in ..
heel veel liefs
Claudine
ik heb je blog extra aandacht gegeven op het mijne en dat is niks teveel!
Een reactie posten