de deur slaat dicht
niet eens zo hard, maar
de pijn is er niet minder om
jij kijkt niet achterom
rechte schouders
verliezen hun schaduw
als zij verstoken van zon
verdwijnen in een avond
die als grijs doek langs
de hemel is gespannen
te bang voor het donker
zet ik de deur op een kier
een smal streepje
kunstlicht
een smal streepje
maar toch
.
.
Hendrik Jan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten