Opname ...

Het is zo stil aan tafel …
Enkel lege stoelen die me triest aan kijken.

Zelfs zij voelen het gemis …

Maandag van vijf naar vier. Laurens werd opgenomen op ‘Het Kruispunt’.
Gisteren van vier naar drie. Vincent werd opgenomen op ‘Minas’.

Het voelt zo eenzaam en verlaten.

*zucht*

Toch besef ik maar al te goed dat de jongens zich nog eenzamer moeten voelen.
Het zal je maar overkomen als 16- en 20-jarige.

De wereld ligt aan je voeten en je komt eigenlijk geen stap verder.

Je loopt vast in een doolhof van gevoelens in een wereld waarin het bijna onmogelijk lijkt om rond te lopen.
Alles begrijp je verkeerd … of anders dan anderen het bedoelen.

Hoe ga je daar mee om ?

Laurens is stil en heeft zelf voor deze opname gekozen.

"Alles of niets", zei hij. "Als dit niet helpt dan hoeft het voor mij niet meer."

Vincent toont zijn verdriet.

Hij stuurt SMS-jes met hartverscheurende boodschappen: Dat ik een goede moeder ben en hij een slechte zoon.
Ik wil er niet van weten.

En toch luister ik naar hem.

In al mijn onmacht.
We moeten dit een kans geven ook al schreeuwt alles: ‘NEE’ !

Margo