Een autist bestaat niet ...

'Wat is autisme?' vroeg de man met het gekke brilletje, met een sorry-dat-ik-niet-alles-weet-gezichsuitdrukking.

Ik zuchtte diep.

'De "aut" in autisme komt van het Franse "autre", autisme hebben betekent dus letterlijk "anders zijn".'

Hij gaapte me aan alsof ik zonet iets vreselijk grofs over zijn moeder had gezegd.

'Werkelijk ?' vroeg de vent semi-geshockeerd.

'Neen,' moest ik spijtig genoeg toegeven, 'maar de betekenis blijft hetzelfde. Het komt erop neer dat je afwijkt van de norm, niet bent zoals de rest en dingen doet die niet iedereen doet.'

Dit keer kijkt hij me aan als een kind dat voor het eerst alleen fietste.

'Zoals een goochelaar ?', riep hij net iets te enthousiast uit, wat hij zelf ook doorhad - te zien aan de blos die op zijn bleke gezicht verscheen.

Ik kon hem echter geen ongelijk geven, hoe belachelijk dat ook klonk. Er was bitter weinig verschil tussen een goochelaar en een autist. Langs de andere kant was een goochelaar nog niet per definitie autisitisch en is autisme verre van vereist om een gerespecteerd goochelaar te worden of zijn.

'Dokter,' zei ik verrukt, 'ik denk dat u het ook hebt ...'

En hij gaapte me aan als een verkouden lama die zonet een stoombad binnengestapt was ...

Vincent

Geluk ?

Wat is geluk?

Voor mij is geluk: een normaal leven (kunnen!) leiden.
Een gezonde balans tussen verveling en animatie, binnen en buiten zijn, alleen of met vrienden zijn, ziek en gezond, ...

Geluk wil niet per definitie zeggen dat je alles hebt wat je hart begeert, wel alles wat begeerlijk én haalbaar is voor de doorsnee mens.
Dit wil zeggen: Als er genoeg positieve balansen (= genoeg) & negatieve balansen (te veel, weinig) zijn ontstaat er een balans die 'perfect' overeenkomt met de neutraliteit die ik geluk neig te noemen.

De uitspraken 'Alles is nooit goed' en 'het kan altijd beter' (als antwoord op de vraag of alles goed gaat) zijn dus zeker terecht. Deze laatste zou verwarring teweeg kunnen brengen vanwege de zogenaamd 'perfect gelukkige' mensen. Deze zijn echter zuiver fictief want de mens wil nu eenmaal altijd meer. Zo vertaalt 'De rijkste man (of vrouw!) ter wereld zou toch gelukkig moeten zijn’, zich naar 'Zelfs de rijkste man ter wereld zal moeten beseffen dat sommige dingen niet te koop of, in alle meligheid 'onbetaalbaar' zijn.
Dan spreek ik over familie, (echte!) vrienden, ... en alles wat erbij komt kijken. Daarom vind ik het niet meer dan gepast om te vermelden: Geld maakt niet gelukkig(er?), maar het kan en zal wel helpen.

Zo blijkt ook dat geluk geen statisch gegeven is.
Er zijn verschillende graden in gelukkig zijn het is dus geen kwestie van 'je bent het of je bent het niet'.


Vincent

Luiheid, eenzaamheid en onkunde !

Luiheid, eenzaamheid en onkunde. Deze kom ik alleszins niet te kort, en de beschermheer van al wat saai is - ware het niet om het feit dat hij deze tekst nu driftig uittypt - zou ook eens hartelijk in zijn vuistje lachen.

Beste lezer,

zoals je leest gaat het met mij goed noch slecht, al is het voor een ongeduldige tiener als ikzelf moeilijk om dit met volle overtuiging te zeggen.
Om maar met de deur in huis te vallen: Ik zit vol met twijfels.
Weet niet wat ik moet doen, waar ik heen moet en hoe ik er moet geraken.
Correctie: Mag!
'Niets' moet toch, uiteindelijk?
Wel, op dit moment wou ik anders graag dat iemand me kon vertellen wat ik MOEST doen, me de zekerheid kon geven dat ik het aankon. Maar is 'aankunnen' dan van A naar B gaan zonder twijfelen of je dit keer naar links of rechts moet?
Of het wel de bedoeling is dat je dit alleen doet?
Of het misschien niet beter is als je het gisteren had gedaan, of misschien wel volgend jaar?

Sommige mensen zullen nu waarschijnlijk zeggen dat ik dat alleen zelf kan aanvoelen en dus zelf uitmaken. Maar ik heb het gevoel dat ik hier niet klaar voor ben, ik kan die keuzes niet alleen maken en ze door anderen laten maken zou laf en misschien zelfs dom kunnen zijn.
Dit is toch mijn leven?
Ik zou het toch zelf uit moeten zoeken?
Maar waarom word ik dan verplicht naar school te gaan, drie keer per dag te eten, regelmatig slapen en me met deze zelfde regelmaat te wassen? (Vooral dat eerste dan..).
Ik beschik over twee ogen en - als ik de grote meerderheid aan leerkrachten, therapeuten, etc. moet geloven - een verdomd goed stel hersenen. Helaas, men is vergeten de handleiding mee te leveren en bijgevolg heb ik geen flauw idee hoe deze te gebruiken...

Wanhopig als ik nu mag klinken valt het écht allemaal wel mee. Ik zit gewoon met zo'n gevoel van "Hier zit ik dan, nog steeds niets te doen. Ik heb geen flauw idee hoe me nuttig bezig te houden en op sociaal vlak ben ik ook maar een kneusje het afgelopen jaar. Help!
Dringend nieuwe hard -en software gevraagd !!"

Ik zou nog uren kunnen schrijven maar ik denk dat ik er min of meer ben in geslaagd mijn gedachtengang op papier te zetten.

Groetjes,
Vincent

Ben X: "Goed gefilmd, goeie soundtrack, realistisch ..."

De film was - als film - goed gefilmd met goeie soundtrack, realistisch.

De getuigenissen gaven de film een extra dimensie & droegen ook bij aan voorgaand realistische tint van de film.

De personages werden - daarom nog niet allemaal even goed - vrij overtuigend neergezet hoewel de pestscènes soms een tikkeltje overdreven & overacted waren.

Betreffende het autisme of meer in detail: asperger, waren een aantal dingen herkenbaar tot zeer herkenbaar maar veel dingen ook helemaal niet. Hierover kan ik niet echt verder uitwijden omdat ik dan enkele belangrijke plotwendingen uit de film zou verklappen.

Ook raad ik je aan het boek zeker eens te lezen (bij voorkeur VOOR het zien van de film, maar erna moet in principe ook gaan), omdat een aantal stukken in de film anders/niet voorkomen.

Vincent

Middagje Planckendael !

Middagje Planckendael !
Nee, niet van genoten.

Ik kan hier niet genieten.

Niet met deze mensen om me heen.

Wat ik wil is vrijheid.
Vrijheid in denken, doen en laten.

En dat betekent niet dat ik met anderen geen rekening wil houden.

Wie mij goed kent weet dat ik altijd het beste met iedereen voor heb.

Maar plaats me niet in een hokje !

Doe dat niet want dan sterf ik een langzame dood.

Ik heb de wereld wat te bieden.

Op mijn manier.

Zien jullie dat dan niet ?

Vincent

I don't care ...

I don’t care if there is no air !

Vincent klinkt een beetje moedeloos wanneer ik hem aan de telefoon heb.
Ze schijnen hem hier niet te begrijpen.

Of hij begrijpt hen niet.

Hij heeft het gevoel dat ze hem willen kneden tot een mens die hij niet is.

"Ik kan mezelf hier niet zijn", zegt hij.

Ik probeer me zo goed en zo kwaad als het kan aan te passen. Ik probeer conflicten uit de weg te gaan maar het loopt altijd anders. Het heeft geen zin om met hen in discussie te gaan. Ze begrijpen het toch niet of ze willen het niet horen. Ik vraag me af wat ik hier doe, hoe ze me hier kunnen helpen en of ik wel te helpen ben ?"

"Ik ben wie ik ben: Vincent !

Te nemen of te laten."

Gent !

Vandaag met het ‘busje’ naar Gent gereden.

Daar een beetje zonder doel rondgelopen.

Winkels kijken ! Wat is het nut hiervan ?

Ik was liever niet meegegaan maar ik heb nu eenmaal niet te kiezen.

En dus loop ik maar als een mak schaap met de kudde mee.

Béééé !!!

Vincent

P.S. Qua kapsel lijkt dit schaap enigzins wel wat op mij ! :-)

De eerste week ...

“De Leo is wel ne goeie gast”, zegt Vincent wanneer ik hem vraag hoe het die eerste week op 'Het Spoor' geweest is.
“Hij hecht best wel waarde aan mijn opmerkingen en mening. Bovendien speelt hij gitaar (veel beter dan ik !) en kent het spel ‘De Kolonisten van Catan'. Tof ! We wilden het gezelschapspel gaan spelen maar het was niet te vinden op Spoor 1. Jammer … volgend keer beter.”

Het ergste op de afdeling vindt Vincent de rustpauzes. Hij leeft dan echt met de klok en daardoor kan hij zich niet echt ontspannen. Een half uur op de leefgroep is zo om maar een half uur op zijn kamer duurt eindeloos. Hij begrijpt niet echt waarom dit moet. Of toch … er zijn nu eenmaal regels en andere jongeren hebben die rustpauzes misschien nodig.

Hij probeert zich zo goed en zo kwaad als hij kan aan te passen aan de nieuwe situatie. Hij doet zijn best. Hij WIL ook zijn best doen. Hij wil beter worden en het liefst zo snel mogelijk.

Sofie is leerlingbegeleidster in de binnenschool. Met haar heeft hij een goed gesprek gehad. “Zij en Leo zijn zowat de enige die me echt serieus nemen”, zegt hij. “De rest lijkt me niet echt te begrijpen”. Samen met Sofie heeft hij zijn lessenrooster gedownload. Ze hebben het ook nog gehad over de mogelijkheid van studeren voor de Middenjury. Hij vond het een goed gesprek waarbij de tijd voorbij vloog. “Jammer dat ze niet mijn vaste begeleidster wordt”, zei hij. Sofie werkt voor Spoor 1. Patrick voor Spoor 2 en deze week was hij er niet. Vandaar dat Sofie het van hem overnam. Patrick zal hij maandag dus ontmoeten.

School is such a wreck ...

School is such a wreck, such a bore
Especially with all the stupid little girls
The time drags on as the teacher talks some more
School is such a bore, school it makes me sick!

Lunch is too short, and class is too long
Everyone is lame
And everyone just wants to play their stupid games
I want to hang out, I want to kickback
I want to leave school, have another walk out
May be even break out!

…

Adapted from the poem called “L’ecole” by Evelyn Munoz

Het valt wel mee ...

"Het valt wel mee", zegt Vincent wanneer ik hem aan de telefoon heb, "ik had het eigenlijk erger verwacht".

Met een diepe zucht van opluchting wordt de spanning in mijn hoofd, nek en schouders eensklaps minder.

Je vertelt me dat er veel rustmomenten zijn. Op regelmatige tijdstippen word je naar je kamer gestuurd om te rusten. Stelselmatig zullen die rustmomenten minder worden. Op die manier kan jij je langzaam aanpassen aan je nieuwe leefomgeving.

Ook de jongeren op de afdeling vallen best mee. Ook hier had je erger verwacht. Maar het blijken allemaal jongens en meisjes te zijn die er net zo normaal uitzien als jij. Vijf jongens en drie meisjes.

Eén van die meisjes is Milou. Haar ken je nog van op de crisisopname, eind juni. Het was een blij weerzien en een punt van herkenning. Ik ben blij voor jou met deze meevaller.

Je vraagt me aan de telefoon of we je gitaar en keyboard willen meebrengen. Dat zullen we natuurlijk zeker doen. We willen niets liever dan dat je je daar zo snel mogelijk gaat thuis voelen.

Aan de telefoon klink je best opgewekt. Dat stemt me blij. Misschien is dit toch wel echt dat wat je nodig hebt. Een gestructureerde omgeving met veel rustmomenten en plaats en aandacht voor je grote en kleine probleempjes.

Doe het stap voor stap, Vincent, we staan achter jou !