Chaos in mijn hart ...

Het is een beetje chaos in mijn hart …

*zucht*

Ik loop verloren en met mijn ziel onder mijn arm. De tranen stromen vandaag overvloedig. Alle emoties van de voorbije maanden vinden nu pas hun weg naar buiten.

Ik huil en ik huil en ik huil …

Eric begrijpt niet goed waarom. Hier hebben we toch samen voor gekozen, zegt hij. Natuurlijk hebben we hier voor gekozen maar dat betekent nog niet dat ik me daar niet ontzettend triest bij mag voelen.
Eigenlijk zouden Eric en ik nu moeten genieten van onze laatste vakantiedagen, maar dat doen we niet. We zitten ieder in ons eigen wereldje en dat vind ik jammer. Maar ik heb de energie niet om er nu nog het beste van te maken. Ik wil enkel en alleen rust in mijn hoofd en hart.

Ik vraag me constant af of ik wel de juiste beslissing heb genomen. Het doet zo’n pijn te zien waar ik Vincent achter heb moeten laten. Het is ook zo moeilijk te geloven dat waar hij nu is de plaats is waar hij beter zal worden. Ik heb nog zoveel vragen.

Wat jij nodig hebt, Vincent, is een warm nest. Dat zou ik je zo graag willen geven. Ik heb het gevoel gefaald te hebben omdat je nu in het ziekenhuis bent. Ik hoop zo dat dit de juiste beslissing is.

Pluisje, ik zie je graag !

Mama

I miss you ...

Vandaag is de dag
dat ik je loslaat
met stukjes
met beetjes
met een lach
en een traan

Je missen doet pijn …

Kus,
Mama

Opname ...

Lieve Vincent,

morgen is het zover …

Na een lange en vermoeide periode van zoeken naar de beste oplossingen voor jou, word je dinsdag opgenomen in ‘HET SPOOR’. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat je hier de nodige zorg zal krijgen die je zo hard nodig hebt.

Voor mij betekent dit een stukje loslaten.
Soms lijkt het alsof ik er klaar voor ben.
Op andere momenten wil ik me met hand en tand verzetten tegen die onbekende wereld die je tegemoet moet gaan.
Ik had het liever anders gehad.

Of ik me schuldig voel … ?

Ja, best wel.
Alsof ik niet genoeg mijn best heb gedaan om je te ondersteunen in je zoektocht naar wie je bent. Toch weet ik wie jij bent ... en voor mij ben je het mooiste wat er is. Je hebt een hart van goud. Puur en echt ! Je bent recht door zee.

Maar soms heb je geen vat op de wereld. Er komen dan teveel prikkels binnen en dan wordt het chaos in je hoofd. Het is zo moeilijk om alles dan te ordenen. Voor jou blijft er dan niet meer over dan je stil terug te trekken in de veiligheid van je kamer.
En toch besef je dat de wereld groter is dan dat. En ik gun je ook graag die wereld. Ze is niet altijd zo slecht als mensen soms wel eens durven beweren.

Ik duw je nu voorzichtig de goede richting uit. Althans dat hoop ik …

Hoe het ook zal gaan, lieve Vincent, je weet dat ik er steeds zal staan.
Eén knipoog is genoeg om jou te begrijpen.
We gaan er gewoon samen voor !

Liefs,
Mama